Kępno: Jedynie kibice pamiętali

Kibice Fanclubu Lecha Poznań w Kępnie 1 sierpnia 2014 r. oddali hołd żołnierzom i ludności cywilnej poległym w Powstaniu Warszawskim. Uroczystości kępińskich kibiców miały miejsce na kępińskim Rynku przy Pomniku Bohaterów

Powstanie warszawskie, trwające od 1 sierpnia do 2 października 1944 r., było wystąpieniem zbrojnym skierowanym przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim. Zryw, który zorganizowała Armia Krajowa w ramach akcji „Burza”, był też początkiem oficjalnej działalności najwyższych struktur Polskiego Państwa Podziemnego. Walka zakończyła się kapitulacją oddziałów powstańczych.

Od strony militarnej powstanie było wymierzone przeciwko Niemcom, jednak jego strategicznym celem była próba ratowania powojennej suwerenności, przedwojennego kształtu granicy wschodniej oraz odtworzenie w stolicy Polski legalnych władz państwowych.

Do połowy 1944 r. obóz rządowy nie brał pod uwagę możliwości wybuchu powstania w Warszawie. Miasto wyłączone zostało także z planu „Burza”. Szybki marsz wojsk radzieckich ku Wiśle, powstanie PKWN, oznaki paniki wśród administracji niemieckiej i zarządzenie ewakuacyjne wpłynęły na zmianę decyzji. Zapadła ona 25 lipca na odprawie KG AK, a 31 lipca dowódca AK gen. Tadeusz Komorowski „Bór” wydał rozkaz rozpoczęcia akcji zbrojnej w stolicy zaakceptowany wcześniej przez Delegata Rządu RP na Kraj - Jana Stanisława Jankowskiego. Termin rozpoczęcia walki to 1 sierpnia, godz. 17.00 - godz. „W”.

W pierwszym dniu powstania walkę przeciwko 16-u tys. żołnierzy niemieckich, dysponujących ciężką bronią pancerną, artylerią i lotnictwem podjęło blisko 23 tys. żołnierzy AK (później osiągnięto stan 40 tys.). W pierwszych dniach walk powstańcy opanowali Śródmieście, Stare Miasto, Wolę, Powiśle, a także część Ochoty, Mokotowa i Żoliborza. 5 sierpnia inicjatywa przeszła w ręce niemieckie - walki na Woli i Ochocie. Od 12 sierpnia do 2 września trwała obrona Starego Miasta. Kiedy nie było już żadnych możliwości obrony, oddziały powstańcze ewakuowały się kanałami do Śródmieścia. Ostatnie walki toczyły się o Czerniaków, Mokotów i Żoliborz, który padł 30 września oraz o Śródmieście.

2 października w Ożarowie podpisany został układ o zaprzestaniu działań wojennych. Straty powstańcze oblicza się na 16-18 tys. poległych żołnierzy i ponad 180 tys. ofiar spośród ludności cywilnej. Niemcy stracili w walkach 26 tys. ludzi. Łamiąc postanowienia aktu kapitulacyjnego Niemcy planowo niszczyli Warszawę. Zburzyli większość zabytków, pomników, szkół, kościołów i bibliotek. Spaleniu uległy archiwa i dzieła sztuki. Żołnierze AK zostali wywiezieni do obozów jenieckich. Ludność cywilną wysiedlono do obozu przejściowego w Pruszkowie. Stąd część wywieziona została na roboty do Niemiec, a część do obozów koncentracyjnych i na teren Generalnej Guberni.

W powstaniu, obok żołnierzy AK, udział wzięły oddziały AL i żołnierze NSZ. Najważniejszą cechą charakterystyczną walk powstańczych, obok bezprzykładnego bohaterstwa żołnierzy, była postawa ludności cywilnej, która spontanicznie brała udział w organizowaniu zaplecza i samoobrony. Tworzono kuchnie obywatelskie, szpitale, oddziały ratownicze, poczty powstańcze.

O tych wszystkich wydarzeniach w Kępnie pamiętali jedynie młodzi kibice Fanclubu Lecha Poznań w Kępnie. –Spełniliśmy tylko patriotyczny obowiązek oddania hołdu żołnierzom i ludności cywilnej poległym w tym przegranym, ale jakże ważnym dla naszego kraju i naszej suwerenności powstaniu – mówili tuż po złożeniu kwiatów pod Pomnikiem Bohaterów znajdującym się na kępińskim Rynku. CZEŚĆ I CHWAŁA NIEZŁOMNYM.