Od plenerów do publikacji

W poniedziałek, 24 października, odbyło się kolejne już spotkanie członków i sympatyków Towarzystwa Rozwoju Gminy Baranów, mające na celu udokumentowanie jak największej liczby materiałów związanych z organizowanym w Baranowie w latach 1990-2010 plenerem malarskim.

Jesień tego roku to dla członków i sympatyków Towarzystwa Rozwoju Gminy Baranów niezwykle pracowity okres. W tym czasie realizowany jest projekt: "BARANOWSKIE PEJZAŻE PĘDZLEM MALOWANE". Jego integralną częścią są cyklicznie spotkania warsztatowe, których głównym założeniem jest udokumentowanie, jak największej liczby materiałów związanych z organizowanym w Baranowie w latach 1990-2010 plenerem malarskim.

Za nami już dwa niezwykle owocne spotkania. Pierwsze zorganizowane 14 października dotyczyło idei organizacji pleneru. Uczestnicy warsztatów starali się dociec źródeł, z których czerpał baranowski plener. W poszukiwaniach niezwykle pomocny okazał się Jan Sarnowski – wieloletni wójt gminy Baranów, prezentując zebranym własne archiwalia, w tym przede wszystkim liczne fotografie dokumentujące poszczególne edycje pleneru. W tej niezwykle sentymentalnej i wypełnionej wspomnieniami wyprawie pomocni okazali się również inni członkowie Towarzystwa Rozwoju Gminy Baranów, w tym Mirosława Malinowska oraz Leokadia Szwancar bezpośrednie organizatorki poszczególnych plenerów. Ich wypowiedzi przeplatały liczne anegdoty, zabawne historie związane z samym plenerem i budowaną przez blisko 20 lat galerią.

Plener na przestrzeni lat stał się swoistą wizytówką w nietuzinkowy sposób promującą Baranów nie tylko w Polsce, ale również w znacznej części Europy. Niejednokrotnie obrazy tejże galerii przekazywano w prezencie liczącym się instytucjom, czy osobistościom. Jeden z nich zasilił m. in. zbiory watykańskie. Inny znamienny przykład to 2002 rok, wówczas na zaproszenie Kancelarii Stanu Dolnej Saksonii i Centrum Informacji Europejskiej w Hanowerze, 16 obrazów z Baranowa promowało Wielkopolskę w dolnosaksońskim Papenburgu „Nowe kolory Europy”. Partnerem w przygotowaniach do tego przedsięwzięcia były władze miejskie Papenburga, Konsulat Generalny RP w Hamburgu oraz Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego. Powyższe fakty to tylko część z omawianych zagadnień.

Kolejne ze spotkań, zorganizowane w miniony poniedziałek 24 października dotyczyło artystów uczestniczących w poszczególnych odsłonach pleneru, jak i stworzonych przez nich prac. Nieocenionym okazał się tu Marek Kamecki, wieloletni komisarz pleneru, który wspólnie ze swą małżonką Marią przybliżyli poszczególne postaci „Baranowskich Pejzaży”. Okazuje się, że przez dwie dekady do Baranowa zawitało ponad siedemdziesięciu artystów. Warsztaty były idealną okazją do przypomnienia ich sylwetek, jak również zaprezentowania wybranych prac, dokumentujących gminę Baranów na przestrzeni lat. Zebrane obrazy stanowią tu dowód swoistej metamorfozy gminy, zmieniającej swoje oblicze i charakter. Przed nami jeszcze jedno spotkanie przybliżające plenerową tematykę. Odbędzie się ono w środę 9 listopada w saloniku „Między wierszami” zlokalizowanym w budynku Samorządowej Biblioteki Publicznej w Kępnie. Należy tu podkreślić, że w warsztatach może wziąć udział każdy, kto zechce bliżej poznać to wydarzenie.

Zwieńczenie projektu stanowić będzie spotkanie autorskie promujące powstałą publikację. Jak podkreśla Jan Sarnowski – prezes Towarzystwa podstawowym założeniem, postawionym przez członków stowarzyszenia jest zdokumentowanie lokalnego dziedzictwa historycznego w oparciu o plener malarski, co w założeniu ma pokazać zmiany, jakie zaszły na terenie gminy Baranów w okresie minionych lat. Dorobek plenerowy stanowi tu nieocenione bogactwo tematów, miejsc, ludzkich historii, które uwiecznione na płótnie stanowią swoistą lekcję lokalnej historii.

Wydanie publikacji to efekt niezwykle wytrwałej pracy członków i sympatyków Towarzystwa Rozwoju Gminy Baranów, którzy najpierw opracowali projekt, który zyskał dofinansowanie w ramach programu LEADER wdrażanego na obszarze powiatu kępińskiego przez Lokalną Grupę Działania „Wrota Wielkopolski”, następnie zebranie i opracowanie niezwykle obszernego materiału, a finalnie wydanie publikacji. Dowodzi to, że mimo wielu sceptycznych głosów o niechybnym końcu stowarzyszenia, ma ono się całkiem dobrze i podejmuje kolejne inicjatywy.